എന്നെ തോല്പ്പിക്കുന്നുവോ പ്രണയമേ നീ
എന്റെ കണ്ണുകള് ..... തേടുന്നത്
നിന്നെയാനെന്നറിഞ്ഞപ്പോള്
പറഞ്ഞു മടുത്തു ഞാനവയോട് ....
ഈ കുടിലിലേയ്ക്ക് ...
നീയിനി വരില്ലെന്ന് .....
എന്നിട്ടും .......
നോക്കെത്താ ദുരത്തോളം ....
എന്നെ പറ്റിച്ചു വീണ്ടും വീണ്ടും ....
ഒളികണ്ണിട്ടു നോക്കിയെന്നെ ....
തോല്പ്പിക്കുന്നു അവര്....
അകലെ നിന്നൊരു മാത്ര നീ വിളിച്ചെങ്കില്
നേര്ത്തതെങ്കിലുമാ സ്വരം
കേള്ക്കാതെ പോയെങ്കിലോയെന്ന
ഭയത്താല് ....
പക്ഷികളുടെ കലപില ശബ്ദത്തിന്നിടയിലും ...
അറിയാതെ കാതു കുര്പ്പിച്ചു ...
വീണ്ടും .... വീണ്ടും ....
കാതുകളും തോല്പ്പിക്കുന്നുവെന്നെ ...
ഓരോ ശ്വാസത്തിലും ....
തേടുകയാണ് ഞാന് ...നിന്റെ സുഗന്ധം ....
പറഞ്ഞു മടുത്തു....
എന്നോടു തന്നെ ...
നീ നടന്നു പോയിക്കഴിഞ്ഞുവെന്നു ...
എങ്കിലും ...ശ്വസിക്കാതിരിക്കാനാവില്ലല്ലോ
എന്ന് മറു ചോദ്യം ചോദിച്ചു ...
തോല്പ്പിക്കുവാന് നോക്കുന്നു
ഞാന് ... എന്നെത്തന്നെ ....
ഇപ്പോള് ...മഞ്ഞു മലകളില് നിന്നും വരുന്ന കാറ്റിന് ..
ശരിരത്തെ മാത്രമല്ല ... മനസ്സിനെയും ...
മരവിപ്പിക്കാന് കഴിയുന്ന തണുപ്പ് ....
തിരയുകയാണ് ഞാനിന്നു ...
നഷ്ടപ്പെട്ടു പോയ ....
അല്ല...
ഇല്ലാതെ പോയ .....
എന്റെ പ്രിയപ്പെട്ട കമ്പിളി പുതപ്പിനായി
ഒരിക്കല്....
നീയൊരു മഴയായി പെയ്തിറങ്ങുമെന്നു
പറയുന്ന മനസ്സിനോടു ....
പലവട്ടം ഞാന് പറഞ്ഞു....
''അരുത് .....
വേണ്ടാ ...
ഇനിയും സ്വപനങ്ങള് വേണ്ടാ ...
ഓര്ക്കുക നീയിപ്പോള് ...
ഒരു മഴത്തുള്ളി പോലും ....
ദാനമാണെന്ന് ...''
എങ്കിലും ...
ഇപ്പോഴറിയുന്നു ...
ഞാന് തോറ്റിടത്ത് ....
എന്നെ തോല്പിച്ചു കൊണ്ടു
ജയിക്കുന്നതെന്റെ പ്രണയമാണെന്ന്